„Szydercy” - odcinek 5

W takim razie to nie jest podwojenie a rozdwojenie. Od kiedy odszedł Piotrek z Kaczor, nie ma tam fachowców.

A co z serduchem, wątrobą, śledzioną, trzustką, żołądkiem, flakami, wyrostkiem robaczkowym, jelitem ślepym, grasicą, płucami?

Zaorać siedmioskibowym. A jeszcze można poprosić Skibę, żeby wystawił swoją skibę i użyźnił, jak w występie w obecności premiera Buzka.

Szanowna Pani Krystyno. Pozwoliłem sobie wkleić ten wycinek z portali www.dzienniknowy.pl, w którym Pani mąż sugeruje moje uczestnictwo (hulanie) tam, gdzie nie uczestniczę (i nie hulam). To tak dla Pani wiedzy. Pozdrawiam - Mariusz Szalbierz. Ten błagalny melodramatyczny odzew wszedł na ekrany w roku 2008. Krystyna akurat wróciła z zagranicy po 4 miesiącach. A tu Szalbierz w pokutnym worku niewinnego czarodzieja medialnego zwraca się po serii wpisów różnych jego parobaso-przyduupasów właśnie ją spotwarzajacych. To nie Mariusz przecież opiierdala Lemanowiczów góvnem z rozrzutnika obornika. To jacyć, których on nie zna, on nie uczestniczy, nie hula. I on jeszcze śmie pozdrawiać.

Szanowny Pan Mariusz Szalbierz, samokrytycznie wyznajacy klapę materialną swojego hadziajstwa pełnego bałaganu, rozpaczliwego chaosu, tandety, taniochy, jednocześnie szyderczo krytykuje świeżo mianowanego urzędnika w ministerstwie finansów. W zapyziałości podrzędnego żurnalisty podkreśla - za innymi zapyzialcami mediów - młody wiek wiceministra. Zapytajmy zatem, co robił Mariusz Szalbierz w roku 1991, kiedy miał już 29 lat a Piotr Patkowski najprawdopodobniej pozbywał się pępowiny? Po maturze w Technikum Górnictwa Naftowego nie zajmuje się głąbieniem szybów, poszukiwaniem złóż. Edukację na poziomie średnim kończy w roku 1982 (7 + 8 + 5 =20). Być może później, bo mógł repetować w którejś klasie. W różnych miejscach podaje rozbieżne informacje o swoich zajęciach po maturze. W jego przypadku jest to zgodne z etosem niewiedzy i niepamięci. Najistotniejsze, że zgłębił Beatę, czego skutkiem jest Maciej 1985. Ponownie kolupuje w 1986 bzykając w intencji córki. Brak zamiłowania do techniki górniczej oraz wiedza o metodach wkopywania się wyniesiona z technikum górniczego zaprowadziła go do dziennikarstwa pilskiego grajdoła medialnego. Tak rozochocony w latach 200-2005 zalicza szkółkę politologiczną pod nazwą "Akademia Bydgoska im. Kazimierza Wielkiego" na wydziale politologii w specjalizacji dziennikarstwo. To się kojarzy z zakalcowatym wypiekiem ze źle wyrośniętego ciasta. Również w tym przypadku moża się spierać o dokładność wypowiedzi, bo podobno Akademia Bydgoska nie miała patrona a dopiero powstały Uniwersytet otrzymał imię Kazimierza Wielkiego. Takie rzeczy się zdarzają. Na przykład wałecki ogólniak do 1965 roku nie miał patrona a nosił tylko numer 17. We wrześniu 1965 otrzymał imię Kazimierz III Wielkiego. Dziennikarstwo w wydaniu lokalnym nie wymaga dokładności. Możliwe, że zaczął w Akademii a skończył w Uniwersytecie. Podaje: "... lata 80. korespondent terenowy Tygodnika Pilskiego". Czyli w tych latach robił za tak zwanego sztyfta redakcyjnego, reportera latającego od hotelu (w Pile Rodło miejsce spotkań i konferencji, konkursów i plebiscytów, obrad kapituł i konwentykli możnych województwa pilskiego i grajdoła powiatowego oraz miejsce bzykania łatwych duupeczek) do burdelu (w poszukiwania Tango_foxa). Niewątpliwe talenty roboty podziemnej odkrywa wielki senator z małej wiochy. Dzięki temu Szalbierz dochrapał się funkcji naczelnego, na co miał od dawna chrapkę. W zespole redakcyjnym TN robi od 1995, kiedy Patkowski ma dopiero 4 latka. Jako człowiek pełen prostoty fascynuje się prostą, tęskną, pościelową muzyką murzyńską i staje się według swoich donosów wybitnym znawcą i jurorem, autorem i współautorem dzieł poświęconych prostej muzyce nieszczęśliwych Murzynów. W coraz bogatszej twórczości nie zapomina o ludziach niegodnych, których pro publico bono okrada z wolności, tożsamości i własności dając sygnał światu, że są w Ojczyźnie osoby, które można określić jako góvno, łajno, chama, prostaka, świnię, kameleona. Wkopawszy się swoją medialną łopatą w dzieje cudzego stadła odkrywa publiczności kurevstvo matki niegodnago szacunku Bakutilka. Prowadząc twórczo redakcję propaguje model picia flaszek w pracy. Opisuje tragedię utraty flaszki, dramat kaca w kontekście braku zaopatrzenia w piwo, radość z perspektywy przywrócenia sprzedaży piwa w pociągach. Są to wielkie, siedmiomilowe kroki do znawstwa problematyki alkoholowej opartego na doświadczeniu. To co taki Piotr Patkowski do niego? Pryszcz!

Czy to była propozycja ze strony Mariusza Szalbierza i czy ten ktoś bezczelnie tytułował się w rocie manifestu ze śmietnika jako PAN? To się nie mieści w niczym, poza szambem (kloaką), które to obiekty swego czasu wielbił redaktor. Nawiasem mówiąc redaktor kocha szydzić z czyichś nazwisk dopisując jakieś dodatkowe literki lub zmieniając na przykład Wiplerdalać, Wycisło coś wycisnął, Gadzinowski wydaje gadzinówkę, itp. Można by zmienić literki w szalbierz i osiągnąć szambiarz. Ale tego nie robi się z szacunku dla pracowników wodociągów i kanalizacji.

Takie teksty? Nie powstydziłby się Monty Python.w cyrku, nawet latającym. Gdyby po wyborach 2032 organizowano nabór do ministerstwa głupich kroków, bezkonkurencyjny na ministra byłby z pewnością złodziej tożsamości i nieuprawniony dysponent wolności osobistej Lemanowicza. Żurnalista poskarżył się do sądu, że Lemanowicz we wpisie wytknął mu skłonność do spożywania alkoholu. Lemanowicz wykorzystał oficjalny komunikat redakcji Tygodnika Nowego z marca 2006 o piciu półtora flaszki do zaćmienia podczas obrad Kolegium Redakcyjnego. Sądy wszystkich instancji oraz rzecznik praw obywatelskich stanęły murem za wolnością dziennikarza do chlania w pracy. Lemanowicz, który jest według GPS100 starym chuujem bez dorobku, wyraża pogląd oparty na doświadczeniu, że w dziennikarstwie istnieje potężna grupa ochlapusów, pijaków, opojów. Treścią istnienia tej grupy jest niedopuszczenie do kaca. Alkoholikom nie można ufać. Oni sprzedadzą własną matkę, żeby mieć na małpkę.

...NARAZIĆ NA UTRATĘ ZAUFANIA NIEZBĘDNEGO DLA WYKONYWANEGO ZAWODU DZIENNIKARZA. O rety! Dziennikarz lokalnego grajdoła i zaufanie. O, ludzie.

Siostry Godlewskie, co chętnie pokazują w swojej twórczości, mają całkiem dobrze ukształtowane tyłeczki, po białośliwsku eko-zady. Naczelny opisywał już problematykę podcierania pokaźnych eko-zadów w związku ze Stokłosą. W przypadku sióstr Godlewskich na pewno by się zapatrzył w sempiterny zwane po francusku elegancko: la derrière lub le popotin. Po rusku задница. Istnieje pogląd, hipoteza, że właśnie tyłeczki sióstr Godlewskich i cycki są najbardziej twórczymi elementami ich kariery piosenkarskiej.

Jest masakra, bo Towalewska się nie wykazała należną troską.

Świetną dziennikarką robotą było ogłoszenie konkursu "Kameleon 2005" na podstawie fałszywych danych, które sam autor, spiritus movens tej hucpy, stworzył dla pognębienia jednego obywatela, który miał odwagę i chęć działać na gruncie społecznym przeciwko upodleniu ludności smrodami z Farmutilu.

Świetną dziennikarską robotą Mariusza było nazwanie matki Bakutilka *** (Bakutilek - job twoja mać).. Było to na łamach Tygodnika Nowego z 11 lipca 2006.

Mariusza stać na wyrabianie norm w piciu flaszek dziennikarskich na Kolegium i pogoń za lampkami koniaku, resztek po ewencie z Lemanowiczem,który jednak olał i nie przyszedł. To są sukcesy popłuczynowatego żurnalisty a stylu tvn.

Dyzio 25.12.2017, 20:08 Mariusz co Ty wyrabiasz? On się wyrobił jak końskie gówno w koleinie przy kieracie. Każdy pismak lubi wychlać.

turas pozdrawia

Tą razą zaczęcie było od drugiego.

Chyba „Pieśń o podrzynaniu gardła” z Rio Bravo.

W październiku 2018 Program telewizyjny Szydercy o charakterze publicystyczno-satyrycznym piredolnął w kalendarz, znaczy zdechł był bezpotomnie. Dwóch niebinarnych łysoni, to układ chory na bezpłodność, w tym intelektualną.