Trwa VI Festiwal Kryminału Kryminalna Piła’ 2018. Za nami spotkania z Przemkiem Semczukiem, autorem m.in. książek poświęconych seryjnym zabójcom PRL-u: Zdzisławowi Marchwickiemu i Joachimowi Knychale i toczonym w ich sprawach dochodzeniom oraz z Bartoszem Węglarczykiem, dziennikarzem, który opowiedział o swoich fascynacjach filmami i serialami kryminalnymi.
Na pierwszy ogień: Przemysław Semczuk – dziennikarz, publicysta i pisarz. Opowiedział o pracy nad swoimi książkami poświęconymi seryjnym zabójcom – m.in. „wampirowi z Zagłębia”. Miał nim być Zdzisław Marchwicki – ta sprawa jest niezwykle ciekawa.. P.Semczuk bowiem przekonuje: „Trzeba mówić to głośno. Marchwicki nie był wampirem z Zagłębia. To nie on mordował kobiety”. Marchwicki miał dokonać 14 zabójstw. Został skazany na śmierć, a wyrok wykonano.
W najnowszej książce "Kryptonim Frankenstein" Semczuk opisuje losy innego wampira, Joachima Knychały, zwanego "ostatnim wampirem PRL" i "śląskim Frankensteinem".
Uczestnicy spotkania mieli okazję obejrzeć film dokumentalny „Wampir” – gratka nie byle jaka, gdyż film zrealizowany w 1982 roku przez redaktora Edwarda Kozaka dla Wytwórni Telewizyjnej Poltel jako tzw. „półkownik” (od leżenia na półkach, stąd „ó”!) - był dotąd wyświetlony tylko raz (!!!), następnie zaginął. A można w nim zobaczyć milicjantów prowadzących śledztwo, materiały z wizji lokalnych z udziałem Joachima Knychały i posłuchać jego opowieści o zbrodniach. Co ciekawe, w filmie jest także zapis rozmowy Joachima z żoną (choć tak naprawdę rozmową jej długą wypowiedź pełną żalu i pretensji trudno nazwać), która przychodzi do aresztu na widzenie po tym, jak dowiaduje się, że to jej mąż jest „śląskim Frankensteinem”… To niezwykle emocjonalny monolog, ale i dość pragmatyczny… (nie sposob nie uśmiechnąć się, gdy wyrzuca Joachimowi, iż korzystniej dla rodziny byłoby, gdyby zjechał go kopalni i tam by go zasypało...).
- Film został wyświetlony w Telewizji Polskiej tylko raz, jesienią 1982 roku. Po transformacji, zaginął. Jedyna ocalała kopia zachowała się w prywatnych zbiorach autora. Dzięki temu będziemy mogli niemal dotknąć Frankensteina. Projekcja trwa 23 minuty i ze względu na drastyczne zdjęcia jest przeznaczona wyłącznie dla widzów dorosłych – uprzedzał Leszek Koźmiński z Pilskiej Szkoły Policji, prowadzący spotkanie.
Bardziej jednak niż owe drastyczne sceny oglądających zszokował sposób prowadzenia śledztwa w PRL-u…
Ot, choćby rozpoznanie sprawcy… Ofiary Knychały, którym cudem udało się przeżyć ataki "wampira", stają teraz z nim twarzą w twarz i muszą odpowiedzieć na pytanie, czy rozpoznają sprawcę ataku i...po czym… Podchodzą więc bardzo blisko do sprawcy.. Czują jego oddech.. Knychała patrzy im w oczy.. A wzrok ma iście zabójczy (to jedna z istotnych cech Knychały podawanych zresztą przez zaatakowane kobiety przy sporządzaniu jego portretów pamięciowych - niezwykle przerażające, złe spojrzenie). Padają nazwiska. Zarówno napastnika, jak i ofiar... Wszystko dzieje się w jednym pokoju…
Jeszcze bardziej szokujące są materiały z wizji lokalnych z udziałem Joachima Knychały - w rekonstrukcjach zdarzeń również biorą udział ofiary "wampira", którym udało się po spotkaniu z nim ujść z życiem. Achim Knychała podchodzi do nich na planie – czai się za ich plecami z siekierą w ręku i podobnie, jak miało to miejsce w realu podczas ataku, szykuje się do ciosu… Siekiera śmiga nad głowami przerażonych kobiet…
Przemysław Semczuk podczas spotkania zdradził także kilka szczegółów dotyczących powstającej właśnie książki, która pokaże historię – jak się o nim mówi - najmroczniejszego polskiego zabójcy Karola Kota. Zapowiedział również serię wydawniczą pt: „Tak będzie prościej” (pierwsza powieść cyklu ma ukazać się w przyszłym roku).
______________________________________________________
Drugim gościem Festiwalu był Bartosz Węglarczyk – dziennikarz, dyrektor programowy Onet.pl. Długoletni korespondent „Gazety Wyborczej” w USA, obecnie szef działu zagranicznego tej gazety. Studiował na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 90. był korespondentem „Gazety Wyborczej” w Moskwie i w Brukseli, a w latach 1998-2004 w Waszyngtonie, potem krotko redaktorem naczelnym miesięcznika „Sukces”, należącego do Presspubliki, a w latach 2013-2016 zastępcą redaktora naczelnego w dzienniku „Rzeczpospolita”. Prowadził programy Świat według Węglarczyka oraz Słoń a sprawa polska w Superstacji. Pamiętamy go także z weekendowych wydań porannego programu Dzień Dobry TVN, które prowadził wraz z Kingą Rusin.
W Pile opowiedział o swoich fascynacjach ciemną stroną ludzkiej natury w filmie i serialach telewizyjnych. Swoją opowieść wzbogacił projekcjami i fotografiami z ujęć filmowych.
Dzisiaj, piątek, 13 kwietnia, przed nami dwa spotkania:
godz. 17.00 - z Magdą Omilianowicz - reporterka, autorka artykułów o tematyce społecznej i podróżniczej. Zrealizowała kilka telewizyjnych reportaży, jest autorką jedenastu książek non-fiction. W książce "Bestia. Studium zła" pokazała historię Leszka Pękalskiego - zabójcy, który przyznał się do 67 makabrycznych morderstw. Finalnie skazano go za jedno. Jest największą tajemnicą powojennej kryminalistyki.
godz. 19.00 - z Robertem Małeckim - politolog, filozof i dziennikarz, autor książek "Koszmary zasną ostatnie", "Porzuć swój strach", "Najgorsze dopiero nadejdzie". Na festiwalu będzie promował książkę "Koszmary zasną ostatnie", w której kłamią wszyscy i nic nie jest takie, jakim się wydaje….
Jutro, sobota, 14 kwietnia, o godz. 16.00:
Spotkanie z Izą Michalewicz - reporterka, pisarka i pedagog. Otrzymała nagrodę Grand Press za reportaż roku 2011 ("Jolanta i ogień", Duży Format). Jest finalistką międzynarodowej Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego za reportaż literacki (2015). W najnowszej książce "Zbrodnie prawie doskonałe. Archiwum X" jako pierwsza dotarła do akt sądowych, zyskała zaufanie policjantów, świadków i rodzin ofiar. W trzymających w napięciu reportażach, z niezwykłą dbałością o szczegóły, opisuje zbrodnie (prawie) doskonałe. Ujawnia motywacje i metody działania morderców, przybliża sylwetki tych, którzy ich ścigają. I uparcie szuka odpowiedzi na dręczące ją pytanie: czy to możliwe, że o naszym życiu i śmierci, zbrodni i karze nieraz decyduje zwykły przypadek?
Następnie, o godz. 18.00: zakończenie festiwalu i ogłoszenie wyniku konkursu na najlepszą kryminalną powieść miejską 2017 roku – wręczenie statuetki i nagrody głównej.
eKi
Przemysław Semczuk o bohaterach (?) swoich książek: czyt. Tygodnik Nowy wyd. papierowe, 17 kwietnia.
Napisz komentarz
Komentarze